Psyhopaths shouting the loudest #3

Dni mijały, a ośrodek jak gdyby uśpiony w lodowej kopule, nie zmieniał się. Dzieciaki nadal pracowały nad osiągnięciem doskonałości ciała i umysłu. Pracownicy tego miejsca pozostali tacy sami, tylko z dnia na dzień stawali się starsi i starsi. Od ostatniego omdlenia JiHun’a mięły 2 tygodnie. Wszystkim mogłoby się zdawać, że jego sytuacja unormowała się, jednak chłopak nie był już taki jak wcześniej. Stał się przezorny. Zaczął uważać na wszystko wokół, nie spędza czasu w samotności jak wcześniej. Zanim nastało to wydarzenie lubił posiedzieć sam w ciszy- tylko on i jego myśli. Teraz zawsze otacza się ludźmi. Czy to ze względu na jego bezpieczeństwo w przypadku omdlenia?

Psyhopaths shouting the loudest #2

*Eunhwa*

Człowiek przybyły z zewnątrz nie był normalny. W jego oczach lśnił obłęd, a grymas na twarzy, rzekomo wyrażający uśmiech, przyprawiał o dreszcze. Zdecydowanie znalazł się w tym miejscu z pewnych przyczyn, tylko z jakich. Rozkaz z góry? Zaproszenie jako wybitnego lekarza? Będę musiała dowiedzieć się więcej na jego temat. Póki co wiem, że jego okrucieństwo nie zna granic. On nawet nie traktuje nas jak ludzi. Zdążył już pobić HeeJun’a. On jest przecież dzieckiem, próbując pomóc sama dostałam po twarzy. Boje się, że to może zajść za daleko. Jest tu zaledwie dwa dni, a moje zdrowie psychiczne zostało już wystawiona dwukrotnie na próbę i coś mi się wydaje, iż będzie to częstsze niż zazwyczaj.

Psyhopaths shouting the loudest #1

Hee Jun

Przez moje oczy przetoczyło się kilka słonych łez. Ja nie chcę, nie ma takiej opcji. Nie wsadzą mi w żyłę tego metalowego szpikulca. Dlaczego zawsze robią to na siłę? Nie ważne jest moje zdanie. Po prostu zostaje przypięty do krzesła i nie mam nic do gadania. Mogę krzyczeć, szarpać się i  tak na dużo się to nie zda. Oni nie znają litości. Oni są gorsi niż potwory. W nocy tylko ostrzą na nas swoje kły,  potem bezlitośnie wbijają w nas swoje ulubione strzykawki. Kto powiedział, że nie mam uczuć. Odczuwam ból, strach, nienawiść. Ciekawe jest to, iż więcej gromadzi się negatywnych emocji.

Wings #3- Ten nosi piętno, który jest wyjątkowy

Było to pierwsze naruszenie świętości ojca,

Pierwsze podcięcie filarów,

Na których spoczywało moje dzieciństwo,

A które zniweczyć musi każdy człowiek,

Zanim zdoła stać się sobą.

Naruszenie takie i podcięcie zarastają znowu,

Zagojone zostają i zapomniane.

Lecz w najtajniejszej głębi nadal żyją i krwawią.

Wings #2- Kłamstwo uczy nas życia

https://www.youtube.com/watch?v=_y8-HD5O69g

Jeden świat stanowił dom ojcowski

Świat ten był mi dobrze znany

Zwał się matką i ojcem,

Miłością i surowością

Przykładem i szkołą

Psyhopaths shouting the loudest- prolog

MinJi

Szara pogoda, wielka ulewa spadająca z nieba wprost na wysuszoną ziemię. Dawano już nie padało. Ulewa niosła szumiący pogłos po każdym zakątku budynku. Siedziałam jak zwykle w pracowni szykując nowy szkic. Ta nagła ulewa przyniosła mi dużo inspiracji. Ciemnoszare chmury, mokre drzewa przyozdobione już kolorowymi liśćmi- to wszystko sprawiało, że czułam wewnętrzny spokój. Wszyscy inni znajdowali się w budynku po przeciwnej stronie rzeki. To nie tak, że nie lubiłam ich towarzystwa, czułam się z nimi bezpiecznie, ale byłam troszeczkę skrępowana dużą ilością ludzi. Nie byłam typem osoby którą zabiera się gdzieś, bo odnajdzie się w każdym towarzystwie. Nigdy nie mówiłam o sobie dużo. Cisza i spokój byli moimi przyjaciółmi. A najstarsza pracownia plastyczna była wprost stworzona dla mnie. Nie wiedziałam jak 24h na dobę można spędzać czas z ludźmi. SeungJun wydawał się najgorszy. Zawsze przy kimś, a kiedy mówiłam mu, że chcę zostać sama

White is strange cz.15 (Koniec)

Wonho povs.

Ludzie nieprzerwanie szukają wolności. Wiem o tym dobrze sam próbując się stąd wydostać. Jednak, nie wszyscy wiemy co czeka nas po drugiej stronie. Nikt nie jest świadom tego, czy dam sobie rade. Jeśli przez ten cały czas grzeszyliśmy zabijając nieskończoną liczbę ludzkich istnień, czy teraz coś nie będzie chciało się zemścić. Powiadają, że karma zawsze wraca. Miejmy nadzieję, iż nie zachce się jej wrócić teraz.